Bazı Türk hekimler ABD'de ihtisas konusunda neden moral bozarlar?

hocam tam olarak yazmak istediklerimi alip kopyalamis gibisin. cok guzel ifade etmissin. amerika yolunda hic kimse bir baskasina engel degil. aksine amerika'da bir insana ne kadar destek olursan senin de sansin o kadar iyi gider. burada olabildigince aglari artirmak gerekiyor. ben anlamiyorum bir insan neden arkadasini , vatandasini , millletinden birilerinin iyi bir yerlere gelmesini istemez aksine hep engel olmaya calisir. gecen sene staja giden arkadaslarimdan birinin gittigi bir yerde bir turk hoca varmis. arkadas kendisi bana anlatti. diyor ki tanismak icin gittim hocanin yanina, sonra sormus bu hoca sen ne yapmak istiyorsun diye , bizim arkadas da ben amerikaya gelip uzmanlik yapmak istiyorum falan deyince, baslamis bu da bak buralara gelmek zordur, hem o sinavlar cok zordur sen alamazsin , iyi bir ingiiizce lazim yok bilmem dayanamazsin falan filan, halbuki bizim arkadas da 99 almis, oyle gitmis tabi bizimkisi puanini falan soyleyince biraz bozarmis bu hoca ama yani yapilacak is midir. Ne diye engel olmaya calisirsin anlamam ki , zaten gelmis orda hoca olmussun, birseyleri basarmissin ne diye insanina destek olacagina kostek olursun. sen farkli bir gezegenden gelen varlik miydin sanki basardin da baskalarinin azmini kirmaya calisirsin. ne yapmaya calisir bu insanlar hic anlam veremiyorum. bu yuzden burda cinlilere hayranim. adamlar deli gibi birbirlerine destek oluyorlar. bir yerde bir cinli varsa bir kac sene icinde orasi cinliyle kaynar, niye cunku adam milletini destekliyor. bizimkisi ne yapar ancak milletin azmini kirar, gelecek adamin da onunu keser bimem ne.... ne zaman adam olacagiz biz.....

isko_1305 wrote: Ben şu anda intern üm ve 1 senedir o kadar değişik tepkilerle karşılaştım ki Usmle olayını anlattığımda. Mesela diğer intern arkadaşlarım öyle kendilerini gülünç duruma düşürecek tepkiler veriyorlar ki mesela bazıları; ''ne var ki ya girsem ben de anında kabul alırım ama ne gerek var taa oralara gitmeye'', '' gençlik hayalleri güzeldir koçum hahahaha'', '' sen gerçekten gidebileceğini mi zannediyorsun, kim gitmiş ki sen gidesin'' bu anda ona Usmer sitesinin adresini veresim geliyor ama acıyıp vazgeçiyorum çünkü çocuğu hayal kırıklığına uğratmayı istemiyorum, kendi küçük dünyasında yaşamaya devam etsin mutlu mutlu:). Hele bir asistan bana öyle bir şey söyledi ki hala şoklardayım: ''Ben de Kanada nın en iyi üniversitelerinin birine mesaj atmıştım sonra beni asistanlığa kabul ettiler hem de buradaki yaptığım asistanlık yıllarını da sayacaklarmış bir de en az 20 bin euro aylık vereceklermiş, benden haber bekliyorlar işte ben de kararsızım doğu görevi falan var işte kafam karışık'' ne cevap vereceğimi bilemedim o an sadece adama 'haklısın abi' diyesim geldi. Hele bir intern arkadaşım var ki tüm yıl boyunca neşe kaynağım oldu valla o olmazsa bu intern lük bitmezdi. Arada yanıma geliyor işte benden Usmle hakkında bilgiler topluyor sırf merak ettiği için soruyormuş yani girmeye falan niyeti yokmuş işte benden kaynak isimleri öğreniyor falan. Tabi ben en baştan biliyorum Usmle ye benden önce başlamış çalışmaya ve step 1 i benden önce aldı ve hala diyor ki 'gerçekten gitmek istiyormusun?' diyor ben de evet istiyorum sen de çalış aklında böyle şeyler varsa gir diyorum o da bana yok ya oralar bana göre değil ben oralarda yapamam falan diyor ben de 1 yıl boyunca hiç bozmadım intern arkadaşımı ve hatta çalışması için hep doğru kaynaklar söyledim. Ne yapim çalışsın çocuk inşallah girer bir yerlere. Ama hala kendimi çok zor tutuyorum çocuğa şunları söylememek için: 'Sen ve ben Usmle ye girmeye karar verdik, sen ve ben aynı bölümleri istedik, sen ve ben sınavları falan başarıyla geçtik, sen ve ben koskoca Amerika nın aynı eyalet aynı şehir ve aynı hastanelerine başvurularımızı yaptık, ve oradakiler de müthiş bir kararsızlığa düştüler şöyle ki '2 tane müthiş Türk var ikisi de tam istediğimiz gibiler ve hangisini seçsek karar veremedik çok zor bir durum gerçekten' dediler ve emin ol ki böyle bir durum oluşursa ben ceketimi alıp , başvurumu geri çekip gideceğim o diyarlardan. Hala intern lüğüm bitmesine 2 hafta var yani bunları ona söylemek için de 2 haftam var ama 1 sene dayandım heralde 2 hafta daha dayanırım diye düşünüyorum.

kerim wrote: Olay İstanbulda bilinen bir EA hastanesinin nöroloji kliniğinde geçen hafta geçiyor. Klinikteki herkesin takdir ettiği ve başarılı bulduğu bir uzman doktorun kendisine yurtdışında gözlemcilik, klinik deneyim nasıl ayarlanır diye soran asistancıklara (!) karşı yaklaşık tutumu şöyle oluyor.

'Öyle e-mail atarak filan abd de observerlık ayarlayamazsınız, kimse okumaz sizin mailinizi. Bana yurtdışından (boston) bizim buraya birilerini gönder diyolar ama ben herkesi göndermem öyle. Orda size şimdi bi soru sorarlar, bilemezseniz benim gönderdiğim adam bilememiş olur.'

filan dedikten sonra şunu da ekliyor,

'Siz şimdi 3 ay çalışın, anatomi filan dahil. Ben size bi sınav yapacağım, geçerseniz sizi gönderirim'

gerçekten trajikomik

Biz de tabi su soyle bu boyle diyerek ona buna bahane bularak kendimize bir sey yapmamak icin neden aramamaliyiz o da ayri konu...

Dunya firsat esitliginin OLMADIGI bir yer. Birisi icin cok kolay olan baska birisi icin imkansiz olabilir. Bir acliktan kirilirken biri tiksirana kadar yiyor olabilir. biri nasil olsa da yazi yazsam derken biri hic ugrasmadan sagdan soldan gelen ikinci isim ucuncu isimlerle hayali research yapiyor olabilir. Birinin milyar dolarlari varken biri gunde 1 dolara calisabilir. Bu yuzden hastalik yoktur hasta vardir. belki de.