Amerika'da asistanligin ilk zamanlarinda yasanan zorluklar

Merhabalar Erseven,
Ben de senin gibi yeni başladım asistanlığa ve neler hissettigini iyi biliyorum diyebilirim çünkü zaman zaman ben de senin gibi hissediyor hatta acaba depresyona mı giriyorum diyorum kendi kendime. Ben bu sene bizim bölüme kabul olan tek IMG olarak AMG'lerden gerçekten, özellikle kendimi ifade konusunda, geri hissediyorum zaman zaman.
Kabul etmeliyiz ki bu bir süreç ve hiç kimse bize kolay olacak demedi. Bunu biz seçtik ve bizden öncekilerin yaptığı gibi biz de başaracağız. Bunu da bölümde ki herkesden fazla çalışarak-zorlanarak yapacağız. Bunun benim bildiğim başka bir yolu yok maalesef.
Psikiyatrist değilim ama genel tıp bilgim ile hobilere vakit ayırmanı öneririm, gez, arkadaş edin.
ABD yeni gelenler için zor bir ülke, SSN için 3-4 kez büroya gitmen gerekecek, kredi kartı almak bile dert olacak başlarda, ev kiralamak için kefil isteyecekler, 3. sınıf arabanın banka kredisi için bile sinir edecekler seni. Bunları yaşadım ama herkes yaşıyor sen de yaşadın ya da yaşayacaksın ama tam 1 sene sonra bunlar anı olacak.
Tecrübe böyle diyor.

Merhaba

Ben sahsen Amerika'da olmasam da Danimarka'da 4.5 senedir yasadigimi gozonunde bulundurarak yasadiklarina dair bir kac sey soylemek istiyorum..
Ne zaman match olduguna forumda baktim, anladigim kadariyla 4 aydan kisa bir suredir oradasin. Bu donem benim tabirimle ilk 6 aylik akut donem, farkli bir kulture yeni is cevresine , sosyal sisteme adaptasyonun en zor oldugu donem.Insanin ben ne yapiyorum burada? ne isim var burada? aa simdi turkiyede olsam ne yapardim? Bizmkiler ne yapiyor diye cok sikca sordugu bir donem?En ufak problemin bile insanin gozune cok buyuk geldigi bir donem..Emin ol ki bunlari bende yasadim, baskasi da yasadi ve de oradaki baskalrida yasiyordur.(lutfen yasamayan veyahutta bu akut donemi kisa surede atlatan var ise nasil basardigini paylassin bizle)..

Ben nasil ustesinden geldim..?Her zaman aklimda bunun gecici bir sure oldugunu tuttum ve yasadigim ulkenin guzelliklerini gormeye calistim. Bunun gecici bir sure oldugunu sefimle(bizm bolumdeki hocayla) konustum, normal performansimin bunun cok uzerinde olacagini soyledim..(Tahminimce orada da anlayisla karsilayacaklardir, zaten bunun da farkindalardir,merak etmene gerek yok.).Bir sure insanlarin benim hakkimda ne dusunecegi algisini minimuma cektim.. Biliyorum cok zor ama cabaliyabilirsin..Bir seyi bilemiorsam, cevaplayamiorsam "bilemiyorum" "Bir fikrim yok" demesini ogrendim. Ama akabininde gercekten onu ogrendigimi de gosterdim..(Bu da bana Karolinska dan cok unlu bir omurga cerrahisi profesorunun bana ogrettigi bir cumle.). Ve her yeni gune yarindan daha fazla, dunden daha az adaptasyon sorunumun olacagini dusunerek basladim.

Sosyal yasama gelirsek yavas yavas arkadasliklar da bu sureden sonra oturmaya baslayacaktir ve kaldigin yerde cekirdek bir cevren olacaktir . Vaktin musait ise mutlaka seyahat et, yalniz seyahat etmekten cekinme mutlaka birileri ile tanisacaksindir, mutlaka farkli tatlar farkli guzellikleri goreceksindir..Amerikada ki Expat sitelerinin durumunu bilemem ama gayet avrupadaki ulkelerde sosyal yasam acisindan faydalilar. Bir goz atabilirsin..

En son olarak bunlar benim kendi tecrubelerim. Amerikada bir kac sefer bulunmus biri olarak oranin sosyokulturel,toplum yapisinin cok farkli oldugunu gayet iyi biliyorum ama mutlaka kendine dair, oraya dair faydali olacak birkac ipucu bulacaksindir yazdiklarimdan..

Tesekkur ederim tavsiyeleriniz icin. Gercekten moral oluyor boyle seyler duymak, tek zorlanan kisinin ben olmadigini bilmek ozguven kazandiriyor, obur turlu insanda ciddi ozguven kayiplari yasanabiliyor. Size de ayrica basarilar. Umarim siz de her turlu istediginiz yerlere gelirsiniz. Kolay gelsin.

Ben de Amerika'da asistanlik konusunda olmasa da asistanliga yeni baslamis olma konusunda birkac sey soyleyebilirim.
Ben de asistanliga Turkiye'de yeni basladim, inanin dil sorununuz olmasa da zorlaniyorsunuz, dil sorunu olmasa da zor bir surec. Yeni bir hastane, yeni insanlar, yeni ogrenilmesi gereken sistem, sunumlar, rapor yazmalar ya da yazamamalar. Alisma periyodu olarak algilarsaniz daha iyi hissedebilirsiniz, bir de ne yapiyorum burada sorusunu sormamaya calisin. Bu sorunu nasil cozebilirim diye bakin.

Guzel bir yerdesiniz, nacizane eski hasta notlarini okumaniz vs fayda saglayabilir diye dusunuyorum, kaliplari almak, pratiklik kazanmak acisindan...

Kolay gelsin...

Merhaba dostum.Benim pek bir tecrübem yok kısa bir süre gözlemcilik dışında.Ancak çok iyi bir yerdesin şu an birçok insanın isteyipte ulaşamadığı şeylere sahipsin.Büyük başarılar kolay elde edilmiyor bu yolda yorulduğun sıkıldığın zamanlarda olacak.Bende şu an zorunlu hizmetteyim bende evimi ailemi özlüyorum Türkiye,' de olmama rağmen bazı zorluklarla karşı karşıya geliyorum ki senin oralarda bu tür hisler içerisinde olman çok doğal.Yani Türkiye'de de olsan bazı sıkıntılar yaşaycaksın.Orda edindiğin bilgi ve tecrübe sonrası bu çektiğin skıntıları tatlı birer anı olarak hatırlıyacaksın ilerde.Mesajını görünce destek amaçlı birkaç şey yazmak istedim.Yarınların başarı ve mutluluklar getirmesi dileklerimle.

Arkadaslar merhaba,

Amerikada asistanligin en az bir yilini tamamlamis arkadaslara sormak istedigim bir kac soru var. Amerikada asistanligin ilk zamanlari baya yorucu ve zorlu oluyor. Baya zorlandigimi soyleyebilirim. Dil konusunda genel olarak cok ciddi olmasa da ozellikle sabah prezentasyonlarinda baya zorlaniyorum. Ozellikle yeni hasta sunumu yaparken bastan sona hastanin herseyini anlatmak baya terletiyor. Bir de kagida bakmadan sunum yapmamiz isteniyor. Mezuniyetten beri iki yil gecmis olmasi ve sonrasinda klinige dair birsey yapmamis olmam nedeniyle de tip bilgilerimin cogu ucmus maalesef. Sabahlari hocanin sordugu sorularin diyebilirim yuzde seksenine cevap veremiyorum ki bu da baya kotu izlenim birakiyor. Bir taraftan da sistemin farkli islemesi , ortama adapte olma , islerin nasil yurudugunu ogrenme derken en basit bir appointment ayarlama bile bazen nasil yapilacagini bilmeyince cileye donusebiliyor. Su aralar cok depresif bir durumda oldugumu soyleyebilirim. Hatta bazen ben ne yapiyorum burda , ne isim var burda dedigim oluyor, biraz daha zorlasam birakip gidesim geliyor. Hatta biraksalar bazen aglayasim geliyor , o derece fenayim yani. Gercekten kimsenin moralini bozmaya niyetim yok , biraz yalniz kalmis olmanin da etkisiyle duygularimi paylasmak istedim. Surece hazirlanan arkadaslara tavsiyem aman ha arkadaslar Ingilizceyi iyi gelistirmeye bakin , bir de tibbi bilgilerinizi unutmayin.

Bu tarz konularda tecrubeli arkadaslar tecrubelerini aktarabilirlerse cok memnun olacagim. Neler yaptiniz, siz de benzeri duygular yasadiniz mi, zamanla daha iyi oluyor mu, bu isin pratik bir yolu var mi, siz de zorlanmis miydiniz, sureci daha hafif atlatma ve kendimi daha iyi gelistirme adina neler yapabilirim vs ? Bu gibi konularda yardimci olursaniz gercekten minnettar olacagim.

Tesekkurler...