Topic-icon University of Wisconsin Ortopedi "Fellowship" Deneyimi - Paylaşan : "Alper"

12 years 4 months ago - 12 years 4 months ago #1 by umc
Merhaba Kebudi, paylasim icin cok tesekkurler.
Ne guzel de samimiyetle yazmissin.

Maalesef, ortopedik cerrahi, goz plastik cerrahi ve bunun gibi birkac brans ile beraber cok cok az kadro acan ve kadrolarin azligindan dolayi Amerikan mezunlarinin talebine bile zor cevap veren branslar. Bu sebeple, bazi matematik arz-talep egrilerinden dolayi mevsimsel dinamiklere tabi de olarak bu az kadrolari branslara yabanci olarak kabul edilmek digerlerine gore daha zor ve sancili olabiliyor. Ancak AMA istatistiklerine bakarsan , yabancilar icin en imkansiz denilen branslarda bile (plastik cerrahi, goz gibi), %10 civarinda yabanci hekim var gorunmekte. Bu rakam, halen bu uzmanliklarin pratigini yapmakta olan hekimlerin oranini gosteriyor, kacinin hangi yil geldigi, ya da asistanligini yapmadan baska yollarla gelip gelmedigi konusunda bilgi vermiyor.

Prensip olarak, hayallerinin pesinden gitmen gerektigini dusunuyorum, ancak hayallerin hedeflere donusebilmesi, ufuk cizgisinin denizle birlesmesi gibidir, sen ona kostukca o yeni hedefe donusup daha da uzaga gider. Hedefe dogru kosmaktan ibaret degil midir yasamak...Ulasilan hedef aslinda kaybedilmis bir tutkudur.

Iyi sanslar dilerim...

Dr Ulaş Mehmet Çamsarı
The following user(s) said Thank You: günay

Please Log in or Create an account to join the conversation.

More
12 years 4 months ago - 12 years 4 months ago #2 by nilufer
Ben hicbirsey icin gec olmadigini dusunuyorum. Heleki akliniz orda kaldiysa denemeye deger.
Orda gozlemcilik pozisyonu icin bu kadar ugrastiniz ve zevk aldiniz ise orda hekimlik ayri bir haz verecektir diye dusunuyorum.
Bence deneyin sansinizi. Neden olmasin ki :)
The following user(s) said Thank You: günay

Please Log in or Create an account to join the conversation.

More
12 years 4 months ago - 12 years 4 months ago #3 by kebudi
Arkadaşlar selam,
Adım Alper 34 yaşındayım, Ortopedi uzmanıyım. Asistanlığımı Cerrahpaşa Tıp fakültesinde yaparken; 2002 yılında European Pediatric Orthopaedics Society(EPOS) toplantısında ABD den gelen ortopedi hocalarımızı İstanbul'da gezdirme fırsatım olmuştu. E mail yolu ile 2004 yılında UW 'de ortopedi bölümünde pediatrik skolyozla ilgilenen Kenneth Noonan isimli hocanın isteğimi kırmayak (saolsun) beni davet etmesi üzerine kendi kliniğimden 6 ay gitmek için izin istedim. 3 defa reddedildi nedenini ben de bilmiyorum. Bir kez daha başvurdum öyle ya da böyle gitcem dedim :)Kabul ettiler ama 2005 haziranda mecburi yasası çıkmak üzereydi tezimi verip uzmanlığımı aldım. Çok uzatmayayım; eylül 2005 de ABD ye uçtuk (eşimle). Önceden yazışarak uygun bi kalacak yer rica etmiştim. University Houses denen hastaneye yakın bir lokalizasyonda yer ayarladılar . Öncesinde 5 gün otelde kaldık. Ben giderken çok heyecanlıydım hatta gözümde arpacık çıkmıştı :)
Efendime söyliim Dr . Noonan ın yanına gittik kayıt işlerini hallettik . Universite hastanesi üst düzeyde hayran kaldım. Ev tuttuk ama eşya yok, Dr. Noonan (adama helal olsun) akşam üstü U Haul den kiralık kamyonla geldi. Onun evinden ve arkadaşlarının evinden kullanmadıkları (koltuk tv telefon çatal bıçak tabak dahil )aldık geldik. Adama hayran kaldım yani ben bunca iyliği kimin için yapardım ki!!. Soora observer olarak poliklinik toplantı ameliyat derken bi de lab çalışmasına adapte oldum ve kötü günler başladı benim için :)). neden mi? Gitmeden önce biriktirdiğim 10000 dolar erimeye başlamıştı. Hocayla beraber çalışıyoz herşey güzel ama para da lazım. Lab çalışmasında da grant i önceden alındığı için para alamayınca sıkıştım. Bizim hatuna çalışma kartı çıkarttık / J2 lerin hakkı var. Uzatmiim ona da bi lab çalışması buldum ama bizim ki beğenmedi çalışmayı daha doğrusu ona uygun değildi( eşim hekim değil). Bunun üzerine ben part time iş buldum kendime ama hastaneye mi gitcem işe mi??. Biraz iş biraz hastane derken hastaneye konsantrasyonum azaldı tabi. Hoca da çok ilginç bi şekilde para konusunda sıkışmama anlam veremedi. Yani doğal olarak önceden bana maaş veremeyeceğini söylediği için paran yok da niye duruyorsun ki diye düşünüyordu. Ama ben kalmayı istiyordum. Çünkü klinik şartları gerçekten üst düzey...Para iyice azalınca 6 ay geçmişti ben hocaya dönüyom memlekete dedim yani param bitti naapim. O da hayırlısı olsun babında bişiler söyledi :)). Çok üzüldüm valla kahroldum ama hayatın gerçeği işte baba desteği falan yoksa ya da çok iyi hazırlanmamışsan gitmeden önce benim gibi problem yaşamanız olası. Yaklaşık 5 yıldır İstanbul da özel hastanede çalışıyorum( anca kendime geldim) ama aklım hala orda :)). Umarım faydası olur. Paylaşmak istedim sadece...Acaba USMLE lere çalışayım mı yine, hiçbişey için geç değil mi??? :huh:
The following user(s) said Thank You: umc, USMER, kerim, günay, Hell_Spawn, in ter, deniz, tıbbiyeli, elifson, tulane

Please Log in or Create an account to join the conversation.

More
Time to create page: 0.231 seconds